Κάτι πριν από 30 κάτι χρόνια…..

Σαν σήμερα……..
Το μυαλό μου ξεστράτισε σήμερα……
Έχω ένα προσόν που λίγοι μπορούν να το έχουν. Κάνω απόσβεση μνήμης σε γεγονότα που μου χαλάνε τη διάθεση. Σήμερα όμως, μετά από 30 κάτι χρόνια μου ήρθαν γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μου μα η απόσβεση μνήμης τα είχε αποθηκεύσει σαν ………περασμένα και ξεχασμένα…..
Παραμονές εορτών πριν χρόνια ήμουν σχεδόν ετοιμοθάνατη σε γνωστό ιδιωτικό νοσοκομείο Αθηνών. Συγγενείς και φίλοι, με κλαίγανε πριν ακόμα κλείσω τα μάτια μου για πάντα. Αγαπημένη μου ήθελε, και το είχε πάρει απόφαση, να μου δώσει όλα τα ηρεμιστικά προκειμένου να φύγω χωρίς πόνο. Αγαπημένος μου (απ’ ότι μου είπε μια φίλη μου), κυνήγησε με περίστροφο το γιατρό που τους ανήγγειλε πως λόγω των ημερών έπρεπε να με πάρουν σπίτι να «φύγω» με ηρεμία. Μόνον η μητέρα μου δεν ήξερε τι ακριβώς συμβαίνει. Η «άλλη μου» μητέρα, μέρα νύχτα δίπλα μου, έταζε σε όλους τους Αγίους τα πάντα…. Στις 10 Ιανουαρίου, βρεθήκαμε στο Λονδίνο, εγώ και η κολλητή μου, προκειμένου να με δουν κι εκεί οι γιατροί που ίσως μπορούσαν να μου δώσουν μια ελπίδα.
Εκεί, γέλασε κάθε πικραμένος. Όλες μου οι εξετάσεις ήταν ένα λάθος. Ο Elliot Fillip, ένας από τους γιατρούς που με εξέτασαν μου είπε τότε «Πρέπει πάντα να ζεις την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία. Τότε μόνο θα εκτιμήσεις το δώρο της ζωής».
Μια άλλη αγαπημένη που δεν είναι πια μαζί μας, μου έστειλε μια κασέτα, δεν υπήρχαν cd τότε, με το τραγούδι της Μαρινέλας με τον Χατζή…
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Μαρινέλλα & Κώστας Χατζής
…. Μα έξω είναι Κυριακή,
ήλιος, τραγούδια και παιδιά,
σταμάτα πόνε μια στιγμή,
κάποιος την πόρτα μου χτυπά.
Έξω η ζωή με θέλει, νατηνε
κι είν’ όμορφη πανάθεμα τηνε.
Έκλαψα, έκλαψα και…..
….Κι έτσι τέλειωσε το κακό όνειρο.
Πέρασαν 30 κάτι χρόνια και ποτέ δεν έχω αναφερθεί σ’ αυτό το γεγονός. Σήμερα όμως το μυαλό μου ξεστράτισε και σας το εκμυστηρεύομαι για να σας πω…
…..Έξω η ζωή σας θέλει, νατηνε
κι είν όμορφη πανάθεμα τηνε