Βγαίνουν στην μικρή οθόνη, περνάει ο καιρός, κάνουν τις … διορθώσεις που θέλουν και δεν υπάρχει πρόβλημα κανένα ή σχεδόν κανένα αφού, το μόνο που αλλάζει είναι που προσπαθούν να γελάσουν μάταια, τους βγαίνει σε γκριμάτσα. Οι ηθοποιοί όμως;
Εκεί αρχίζει το…. έλα να δεις.
Είναι και άκαρδοι οι παραγωγοί που ενώ προβάλλονται τα καινούργια επεισόδια του σήριαλ τις κ. Τάδε, από κακία να το πω, μικροψυχία να το πω, τσουπ στο δίπλα κανάλι το παλαιότερο σήριαλ που «μπεμπέκα» η πρωταγωνίστρια δεν έχει καμία σχέση με το σήμερα.
Παρακολουθείς το επεισόδιο και σπας το κεφάλι σου: μωρέ που την ξέρω αυτήν εγώ, κάπου την έχω ξαναδεί, λες να είναι αυτή που νομίζω, μπα αυτή τώρα κοντεύει τα ήντα ετούτη είναι κοριτσόπουλο, λες;
Και δεν βρίσκεις πια είναι και χάνεις και την ουσία του έργου γιατί τα μπότοξ, τα υαλουρονικά ή τα ολικά τραβήγματα, οι επεμβάσεις που σε ανανεώνουν, κάνουν τη διαφορά…
Διαφορά θλίψης πολλές φορές. Άσε που οι ομοιότητες μεταξύ τους, πεταχτά μήλα, ακίνητο μέτωπο, χειλάκι –όχι πετροκέρασο, χειλάκι …δαμάσκινακι- σε βάζει σε σκέψεις για τον έντιμο βίο των γονιών τους, τι λέω πια Θεέ μου….