Κρέπα. Μία από τις νοστιμότερες ανακαλύψεις της γαλλικής κουζίνας…

Το απόλυτο street food για όλες τις ώρες της ημέρας, μην σας πω και της νύχτας! Αλμυρή ή γλυκιά με συνδυασμούς γεύσεων και γέμισης που περιορίζονται μόνο από την φαντασία μας, η κρέπα τρώγεται παντού και πάντα χωρίς να τη βαριέσαι ποτέ!
Η λέξη κρέπα, είναι γαλλικής προελεύσεως, και έχει τις ρίζες της στην Λατινική “crispa” που σημαίνει κατσαρή. Οι κρέπες στην Βρετάνη (βορειοδυτικά της Γαλλίας) ήταν το παραδοσιακό γλυκό στην γιορτή της Υπαπαντής. Σύμφωνα με το έθιμο, οι κρέπες φτιάχνονταν πολύ μεγάλες και υπερβολικά λεπτές και καθώς τις γύριζαν στον αέρα κρατούσαν ένα νόμισμα και έκαναν μια ευχή. Αν η κρέπα προσγειώνονταν ομαλά στο τηγάνι η ευχή θα έβγαινε αληθινή! Ο παραδοσιακός τρόπος σερβιρίσματος τότε ήταν να τις τυλίγουν σε ρολό πασπαλισμένες με ζάχαρη.

Μία από τις πιο γνωστές κλασσικές συνταγές κρέπας στη Γαλλία είναι η crepe Suzette. Η ζύμη της εκτός από τα βασικά συστατικά, αλεύρι, αυγά, γάλα, βούτυρο και αλάτι, περιλαμβάνει ξύσματα από φλούδα πορτοκαλιού και λικέρ (συνήθως Grand Marnier).
Η κρέπα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο με δεκάδες παραλλαγές. Στο Μεξικό τη συναντάμε ως tortilla, στην Ιταλία ως crespella, στην Κίνα ως mandarin pancake, στην Ινδία ως dosa και στη Ρωσία ως blinchki.
Στην Ελλάδα είναι πολλές οι κρεπερί μα, μια φίλη μου ανακάλυψε ένα Crepa bar στο Μαρούσι, «αδερφάκι» του ήδη γνωστού των Μελισσίων.
Αφού αγαπάμε την κρέπα, σπεύσαμε για δοκιμή.
Ενθουσιαστήκαμε, αναρωτηθήκαμε γιατί η κρέπα δεν έχει πολλή επιτυχία στη χώρα μας και θελήσαμε να μιλήσουμε με τους επιχειρηματίες.
Συναντήσαμε τέσσερα νέα παιδιά, τον Γιώργο Αποστολόπουλο, τον Έβαν Πυλαρινό, τον Άγγελο Φουλούλη και τον Γιώργο Κανελλόπουλο που μας έλυσαν τις απορίες μας
– Την ιστορία της κρέπας τη διαβάζουμε στην Βικιπαίδεια το γιατί διαλέξατε κρεπερί και μάλιστα δύο Crepa bar να μας πείτε.

– Γ. Κανελλόπουλος. Η πρωτοβουλία ήταν δική μου που ξεκίνησα στα Μελίσσια. Αλλάζοντας επαγγελματικό προορισμό λόγω της κρίσης, έμαθα καλά την κρέπα που συνδυάζει ποιότητα και κέρδος

– Στη χώρα μας δεν έχει τη θέση που της αξίζει ενώ σε άλλες χώρες και βεβαίως στη μάνα Γαλλία είναι τοπ. Τί παραπάνω κάνουν;

-Α. Φουλούλης. Είναι διαδεδομένη και παραδοσιακή. Εδώ έγινε μόδα κάποια στιγμή, αλλά δεν παρέμεινε

-Γ. Καννελόπουλος. Ήταν η περίοδος που τρώγαμε τα πάντα χωρίς γνώση, κριτήριο και επιλεκτικότητα, και μέσα σ όλα ήρθε κι αυτό. Στην ουσία ούτε ο επιχειρηματίας ούτε ο πελάτης ήξεραν το προϊόν για να το κάνουν σωστά. Απλώς ήταν μόδα..

– Ποιό είναι το μυστικό της δικής σας κρέπας;

-Ε. Πυλαρινός. Αρχικά η ποιότητα και μια συγκεκριμένη διαδικασία. Απ’ τη ζύμη, ως το συνδυασμό των υλικών. Αν δεν γίνουν σωστά, το αποτέλεσμα είναι λάθος. Και μετά το στήσιμο του πιάτου. Πελάτης μας έχει πει πως χόρτασε μόνο με τη θέα της κρέπας του!

-Γ. Αποστολόπουλος. Το θέμα είναι σε κάθε μπουκιά ο πελάτης να γεύεται όλα τα υλικά ταυτόχρονα.

-Επιμένω για το μυστικό παιδιά, μου το πάτε γύρω γύρω και ξεφεύγετε…

-Γ. Καννελόπουλος. Η βάση είναι φρέσκο γάλα, βιολογικά αυγά, συγκεκριμένο αλεύρι και ….

-Ε. Πυλαρινός. ….άλλα 6 αγνά υλικά που δεν θα μαρτυρήσουμε όσο και να επιμείνετε!

– Α. Φουλούλης. Αν βεβαίως καταλάβετε κάτι από την κρέπα που τρώτε ευχαρίστως να το γράψετε.

– Είναι όντως χορταστική και με ιδιαίτερα τραγανή ζύμη. Δεν έχω ξαναφάει κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα

– Γ. Καννελόπουλος. Θέλουμε να αποκαταστήσουμε την τιμή ενός φαγητού υγιεινού, ευκολοχώνευτου και μη παχυντικού.

– Πώς βρεθήκατε μεταξύ σας και πώς πήρατε την απόφαση της συνεργασίας;

– Ναι, Είμαστε γνωστοί, γίναμε φίλοι και πλέον και συνεργάτες. Ταιριάζουμε. Είμαστε πάντα παρόντες, δουλεύουμε μόνοι μας, δεν υπάρχουν αστοχίες στο προϊόν μας αφού όλα περνάνε απ τον έλεγχό μας, φροντίσαμε τα πάντα όπως ακριβώς θέλαμε, έχουμε οικολογικά ποτήρια, καφέ που φτιάχνεται αποκλειστικά για μας, δεν φοβόμαστε τη δουλειά, ψαχνόμαστε ν’ ανοίξουμε και στο κέντρο, θέλουμε franchise, θέλουμε να μας δοκιμάσουν, να μας γνωρίσουν και ν αγαπήσουν το προϊόν όπως το αγαπήσαμε κι εμείς.
Η φράση ειπώθηκε σχεδόν εν χορώ. Υποκλίθηκα στον ενθουσιασμό και το τσαγανό των παιδιών και πολύ μου άρεσε που έβλεπα να γεμίζουν τα τραπέζια τους όσο πέρναγε η ώρα. Μια απλή, όχι ακριβή ιδέα, ένα καλό γευστικό προϊόν, πάθος και επαγγελματισμός. Τόσο απλό…..

-Παρεμπιπτόντως, διάβασα ακόμα πως η ιστορία της κρέπας, σύμφωνα με το γαλλικό μύθο, θέλει τη δούκισσα Άννα της Βρετάνης να χάθηκε κάποτε στο δάσος. Οι καλικάντζαροι την περιμάζεψαν και για να την περιποιηθούν, της έφτιαξαν κρέπες από φαγόπυρο (μαύρο σιτάρι που μετέφεραν τότε οι σταυροφόροι από την Ανατολή). Η δούκισσα που για πρώτη φορά στη ζωή της δοκίμαζε κρέπες, ξετρελάθηκε με τη γεύση τους και όταν επέστρεψε στο παλάτι έδωσε οδηγίες στους μάγειρες να μάθουν να φτιάχνουν κρέπες.

-Εκείνοι βελτίωσαν ακόμα περισσότερο τη γεύση και κάπως έτσι η κρέπα άρχισε να διαδίδεται και εκτός παλατιού…

-Το δικό μου παλάτι σήμερα είναι το Crepa bar Αμαρουσίου, αρχίζω να το διαδίδω…..