Διάσημοι Έλληνες μιλούν δημόσια για τη μάχη τους με τον καρκίνο

Με αφορμή την πρόσφατη αποκάλυψη της Καίτης Παπανίκα για τον δικό της “Γολγοθά”, συγκεντρώσαμε μια λίστα με ανθρώπους της ελληνικής σόουμπιζ οι οποίοι δεν δίστασαν να μιλήσουν ανοιχτά για το πρόβλημά τους, συγκλονίζοντας πο λλές φορές με τις αποκαλύψεις.

Η Άντα Λιβιτσάνου αποκάλυψε τη δική της μάχη με τον καρκίνο του θυρεοειδούς μέσω ανάρτησης στη σελίδα της στο Facebook πριν από μερικά χρόνια. Ιδού τι έγραφε τότε

Ο Γιώργος Βασιλείου, ο ηθοποιός που ταυτίστηκε τόσο με τον ρόλο του αστυνόμου Θεοχάρη στην σειρά “Καλημέρα ζωή” δίνει τη δική του μάχη με τον καρκίνο, ενώ δεν σταματά να ποστάρει φωτογραφίες του ακόμη και μέσα από το νοσοκομείο όπου βρίσκεται συχνά λόγω χημιοθεραπειών [Στη φωτογραφία επάνω ο ίδιος με την Ελένη Φιλίνη]. Ύστερα από την πρώτη περίοδο θεραπείας είχε μιλήσει στην εφημερίδα “Freddo”.
«Ύστερα από τρεις μήνες επέστρεψα σπίτι μου. Είμαι βαθύτατα συγκινημένος, γιατί πατάω και πάλι στα δικά μου εδάφη. Όλο αυτό το διάστημα είχα στο πλευρό μου τη σύζυγο μου, τον βράχο μου, καθώς και τα δύο μου παιδιά. Είχα όμως στο πλευρό μου και τους χιλιάδες φίλους με τα μηνύματα συμπαράστασης που ,μου έστελναν. Γράψε, παιδί μου, ότι τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Γράψε ότι η αγάπη τους μου δίνει δύναμη και το παλεύω. Η αισιοδοξία και οι ελπίδες πεθαίνουν τελευταίες».

Η Χάρις Αλεξίου ξεπέρασε τον καρκίνο τον καρκίνο του μαστού και δεν σταματά να μιλά για τη σημασία της πρόληψης σε όλα τα θέματα υγείας, αλλά ειδικότερα σε αυτό:
«Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο εμείς οι επώνυμοι είναι να μάθουμε να μην υποτιμάμε τους άλλους που έχουν το ίδιο πρόβλημα μ’ εμάς, είτε είναι ο φόβος της απόρριψης, είτε η αρρώστια. Εγώ έπαθα καρκίνο. Από αυτό έχασα και τη μητέρα μου… Ήμουν τυχερή γιατί τον πρόλαβα. Κάνοντας τη μαστογραφία μου όπως κάθε χρόνο, το διαπίστωσα. Η πρόληψη με έσωσε.Αυτό που παίρνεις από ένα τέτοιο γεγονός είναι η ταπείνωση, γιατί ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα το πάθεις κι εσύ. Οταν λοιπόν χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, βλέπεις ότι είσαι κι εσύ μια καρδούλα που έχει ανάγκη από φροντίδα. Αν όμως έχεις τον τίτλο του δυνατού… Σκεφτείτε πως όταν χειρουργήθηκα στον μαστό, καταδέχτηκα μόνο να αναβάλω την πρεμιέρα μου για μία βδομάδα. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να με πάρουν αγκαλιά και να πενθήσω. Αλλά είπα “όχι, δεν θα το αφήσω αυτό να με νικήσει, θα του δείξω εγώ».

Ο Στέφανος Κορκολής έκανε τη συγκλονιστική αποκάλυψη για τη δική του μάχη μιλώντας τον Ιούλιο του 2015 στη Νανά Παλαιτσάκη και την εφημερίδα Freddo.
“Είχα φτάσει σε καρκίνο δεύτερου σταδίου, τον οποίο ανακάλυψα δυστυχώς αργά, καθώς μέσα σε όλα τα «καλά» που με διακρίνουν είναι ότι δεν έκανα προληπτικές εξετάσεις, πιστεύοντας ότι ποτέ αυτό δεν θα συμβεί σε μένα… Με πονούσε η μέση μου και πίστευα ότι είναι εξαιτίας των πολλών ωρών που καθόμουν στο πιάνο. Μέχρι που πήγα σε γιατρό, γιατί άρχισα να πιστεύω ότι πιθανόν να είχα πέτρα στο νεφρό. Ο γιατρός μου με ενημέρωσε εντελώς ξεκάθαρα για το είδος του όγκου. Το ότι ήταν κακοήθης ήταν κάτι περισσότερο από βέβαιο, αλλά η αιτία που τον προκάλεσε ήταν 1000% το κάπνισμα. Εξαιτίας του μεγέθους και της υφής του όγκου, μπήκα επειγόντως χειρουργείο.
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου… Νομίζω ότι με πιάσανε μέχρι σπασμοί… «Έχασα την μπάλα», σκέφτηκα «γιατί σε μένα», αλλά ο δρόμος ήταν μονόδρομος. Έκανα χειρουργείο και αμέσως τις επόμενες μέρες ένιωθα πόνο, πολύ πόνο… Επιστρέφοντας σπίτι ήταν τόσος ο θυμός με τον εαυτό μου για την εξάρτηση μου από το κάπνισμα, ώστε πήρα το πακέτο που βρήκα μπροστά μου και το έλιωσα στα χέρια μου, το διέλυσα δηλαδή… Σκέψου ότι μέχρι σήμερα βλέπω νέα παιδιά να καπνίζουν στο δρόμο και τα σταματάω ζητώντας τους να κόψουν το τσιγάρο”
λλές φορές με τις αποκαλύψεις.

Τη δική του μάχη με το “θηρίο”, όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά, έδωσε ο Κώστας Χαρδαβέλλας το 2009. Σε συνέντευξη που είχε δώσει τότε στον Γιάννη Βίτσα είχε αποκαλύψει ποιος του έδωσε τη δύναμη να το παλέψει.
“Ξέρεις κάτι; Όταν ξαφνικά κι ενώ είσαι ένας πολύ υγιής άνθρωπος, που δεν έχεις αρρωστήσει ποτέ, ασχολείσαι με τον αθλητισμό, τη θάλασσα, τις καταδύσεις σε χτυπήσει κάτι… μπαμ στο κεφάλι, σε τρελαίνει. Είναι κακό αυτό το πράγμα που είχα. Εκεί ή τα εγκαταλείπεις όλα ή σηκώνεις το κεφάλι ψηλά και λες “εγώ θα νικήσω το θηρίο” και επιστρατεύεις την ψυχή και τη δύναμή σου. Πηγή έμπνευσης ήταν το παιδί μου. Ο Κωνσταντίνος είναι 16 χρόνων και με θέλει κοντά του. Θα του κοστίσει πολύ η απουσία μου. Έπρεπε να παλέψω για τον Κωνσταντίνο. Έτσι το ένιωσα. Έδωσα μια σκληρή μάχη το καλοκαίρι που πέρασε, αλλά τώρα τέλειωσε και είμαι μια χαρά. Υπάρχει πλήρη ίαση. Κέρδισα αυτό το στοίχημα για το γιο μου και τη γυναίκα μου».
Επανερχόμενος στο θέμα πριν από μερικούς μήνες, σε τηλεοπτική εκπομπή είπε τα εξής:
«Ήταν μία σκληρότατη δοκιμασία. Σαν ένα μπουρίνι ξαφνικό που έρχεται την άνοιξη. Βγήκε ξαφνικά, δεν το περίμενα. Ήμουν ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Αλλά πιστεύω ότι κανείς δεν πρέπει να κατεβάζει τα χέρια. Πρέπει να παλέψεις. Έβαλα την ψυχή μου μπροστά, είχα και μία πολύ καλή ομάδα γιατρών. Είναι σαν να πέρασα μία γρίπη. Τελειώσαμε με αυτό!»

Ανατρεπτικά δυναμικός ο Σπύρος Παπαδόπουλος, εμφανίστηκε πρι από δυό χρόνια στην εκπομπή “Το Πρωινό” και μίλησε μεταξύ άλλων για τον καρκίνο στο νεφρό με τον οποίο είχε διαγνωστεί παλιότερα, τονίζοντας ότι από εκείνη τη στιγμή δεν είχε αλλάξει απολύτως τίποτα ούτε στο μυαλό του ούτε στον τρόπο ζωής του.
“Είναι θέμα χαρακτήρα. Έτσι είμαι εγώ. Έχω κάποιες περίεργες αντιλήψεις για τη ζωή και όταν είναι κάτι να γίνει θα γίνει. Το σωστό είναι ένας πολιτισμένος άνθρωπος, γιατί εγώ δεν είμαι πολιτισμένος άνθρωπος, να προβλέπει, να κάνει προληπτική ιατρική…Εγώ δεν ήμουν τόσο, απλώς έχω πολύ καλούς φίλους γιατρούς που ήταν δίπλα μου και έτσι το προλάβαμε αλλά νομίζω ότι όταν είναι να γίνει κάτι, που λένε γραφτό, θα γίνει, οπότε μέχρι να γίνει αυτό είπαμε εγώ τη δουλειά μου και αυτός τη δική του».

Έφη Οικονομάκου. Η ηθοποιός που έγινε διάσημη μέσα από τον ρόλο της στο σίριαλ “Η ώρα η καλή” διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και μάλιστα επιθετικού. ΄Εδωσε μια γενναία μάχη επί έναν χρόνο και μετά τις χημειοθεραπείες επέστρεψε με ένα τελείως διαφορετικό λουκ (δεξιά).
ιδού τι είχε γράψει στη σελίδα της στο Facebook πριν ξεκινήσει ο Γολγοθάς της.
“ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΑ…..
Ήταν μέσα του Απρίλη, όταν με υποδέχτηκε το κακό μαντάτο, με τιμές αρχηγού κράτους.
Με τυμπανοκρουσίες, θάλασσες απόγνωσης και πίκρα μέχρι το μεδούλι!!! Γονάτισα μπροστά στα ρίχτερ που για μένανε δονούσαν και παραδόθηκα στα συντρίμμια μου. Εκείνο το πρωινό… ένοιωσα πως τελείωσε το Μπλε του ουρανού…..πάνω που εγώ, είχα Άνοιξη!
Kαρκίνος του Μαστού!! Και μάλιστα….Επιθετικός!!!! Ολοκληρωμένο το έγκλημα, το ίδιο και η τιμωρία μου…. Πέρασα μια βδομάδα τα πέντε στάδια του πένθους μου, πήρα τον χρόνο μου….Βουτήχτηκα στην άρνηση , στο θυμό, στη κατάθλιψη, στη διαπραγμάτευση και γαλήνεψα όταν αγκαλιάστηκα με την Αποδοχή!!! Έβγαλα όσο αμεταχείριστο πόνο είχα και πάλεψα με τη δικτατορία του, γιατί οι λαβωμένοι δεν έχουν χρόνο, για να χάνουν χρόνο!!
Δικαίωμα στο παράπονο;;;;
Μηδενικό!!!
Δε μου το επέτρεψα….
Ισόβια ευτυχία δεν υπάρχει.
Ζωή στο Αθόρυβο…δε Λέει!!!
Θέλει τη δόνηση της…για να την ακούσεις…
Χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες , όλα για πάρτη μου….μέχρι το Δεκέμβρη θά’ ναι πολλές οι μάχες. Άρχισα ήδη να φοράω τα μαντήλια μου, τη περούκα μου και σαν καλό κορίτσι κάνω τα καπρίτσια του καρκίνου μου. Ωραία λοιπόν Κύριε… Σε αφήνω να μου συμβείς!! Κάθε φορά που έχω χημειοθεραπεία, θέλω να κάνω τις φλέβες μου ράγες και να τρέξω στα όνειρα που άφησα στη μέση. Όμως, τους το έχω ορκιστεί πως θα ξανασυναντηθούμε.
Κι αν η Αγία Ξεγνοιασιά δε με συντροφεύει πια, εγώ βρίσκω φωνή και της φωνάζω….
-Βάζω τη Δύναμη
-Βάζεις τη Νίκη;;;;
Περνάω φάση βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξη και μακροπρόθεσμα αισιόδοξη.
Κάπου εκεί θα συναντηθούμε….
Στη σκηνή, στο χειροκρότημα….
Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας …
Τις έχω ανάγκη!!!”

Για τη δική του μάχη με την επάρατη νόσο είχε μιλήσει και ο Γιώργος Αυτιάς στον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα.
“Ναι, είχα ένα μικρό καρκινάκι. Το ανακάλυψα, έκανα βιοψία και το προλάβαμε. Τον φοβήθηκα. Δεν τον υποτίμησα, αλλά τον αντιμετώπισα με δυνατή ψυχολογία. Δεν ξέρω πως θα λειτουργούσα αν δεν είχα δουλειά. Θέλουν θάρρος αυτές οι καταστάσεις. Τη χαρά και τη λύπη πρέπει να τη βιώνεις χωρίς ακρότητες. Ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας το βίωσα τελείως μόνος. Στην οικογένεια μου είπα την αλήθεια ήρεμα. Δεν έκανα ανακοινώσεις τύπου… “Πεθαίνω αύριο”. Τώρα πια είμαι καλά”

Η Γωγώ Μαστροκώστα έχει μιλήσει πολλές φορές για τη μάχη της με τον καρκίνο του μαστού. Στην εκπομπή του Γρηγόρη  Αρναούτογλου είχε πει τα εξής:
«Ίσως αυτό ήταν το τίμημα για να έρθει στη ζωή η κόρη μου. Ένα κομμάτι το οποίο με πληγώνει είναι ότι δεν χάρηκα τις πρώτες στιγμές με το παιδί μου. Είναι ένα κομμάτι το οποίο το έχασα! Η γέννηση και ο καρκίνος έγιναν ταυτόχρονα. Και δεν μπορείς, γιατί πρέπει να έχεις όλες τις δυνάμεις σου να ανταπεξέλθεις στον Γολγοθά που ξεκινάει.
Εγώ δεν κατάφερα να δω κάτι καλό μέσα από αυτή την ιστορία, ούτε να πω ότι με άλλαξε σαν άνθρωπο και πλέον θεωρώ πως η ευτυχία βρίσκεται στα απλά πράγματα. Πάντα το πίστευα αυτό για την ευτυχία, συγγνώμη το μόνο καλό είναι ότι μπορώ να βοηθάω άλλες γυναίκες, ακόμα και μόνο με την εικόνα μου. Κι εγώ έπαιρνα δύναμη όταν έβλεπα ότι η Κάιλι Μινόγκ το είχε ξεπεράσει».

Στην εφημερίδα Freddo, μίλησε η ηθοποιός Καίτη Παπανίκα, η οποία αποκάλυψε και τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο τα τελευταία χρόνια 7 χρόνια.
«Με την αρρώστια αυτή, τον καρκίνο, παλεύω από το 2009. Δεν θέλω να αναφέρω ούτε το όνομα… Όχι, τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Δεν θέλω όμως να ταλαιπωρηθώ. Το παλεύω και θα το παλέψω μέχρι τέλους. Άλλωστε, όλοι από κάτι θα πεθάνουμε. Είτε λέγεται καρκίνος, είτε άλλη αρρώστια… Πιστεύω ότι ο τελευταίος μου ρόλος θα είναι στο «Συγγνώμη μαμά». Θέλω να τελειώσω με αυτόν την καριέρα μου.
Είναι εδώ και 7 χρόνια που το ξέρω. Του άρεσε, φαίνεται, το σώμα μου και έμεινε μέσα. Στην ουσία, πηγαινοέρχεται η αρρώστια μου. Η δική μου η αρρώστια είναι σε δύσκολα σημεία. Ασ’ τα, μην τα ψάχνεις. Γράψε ότι περνάω την αρρώστια μου με αισιοδοξία. Προσεύχομαι συνέχεια, έχω κάνει τάματα, αλλά -το κυριότερο- βοηθάω όσο μπορώ αδυνάτους, για να μου το επιστρέψει ο Θεός σε υγεία».

Η Μαρία Ιωαννίδου έχει επίσης μιλήσει αρκετές φορές για την περιπέτειά της με τον καρκίνο.
«Ο καρκίνος μου δεν ήταν απλός. Είχα και στο στήθος και στους λεμφαδένες. Σχεδόν πέθανα… Έφευγα από τη ζωή λόγω των χημειοθεραπειών, γιατί τυχαίνει καμιά φορά, δεν φταίει κανείς. Συγκεκριμένα το σώμα μου αιωρούνταν και έβλεπα κάτω στο κρεβάτι του νοσοκομείου όπου νοσηλευόμουν ένα άλλο σώμα, πολύ πιο μικρό, μέσα στο νυχτικό μου. Κάποια στιγμή, μάλιστα, φαινόταν μόνο το νυχτικό. Είναι ανατριχιαστικό, αλλά είναι η αλήθεια. Μου είπαν αργότερα πως επικράτησε ο απόλυτος πανικός. Οι νοσοκόμες άρχισαν να μου κάνουν ενέσεις, να βάζουν ορούς και ο σύντροφός μου, Δημήτρης Κρητικός, έκλαιγε επειδή έβλεπε πως έφευγα».

Tον καρκίνο του μαστού ξεπέρασε και η Βάσια Τριφύλλη. Ανάμεσα στα πολλά που έχει πει επί του θέματος ξεχωρίζουμε το εξής:
«Ποτέ δεν τον αφήνεις τον καρκίνο να πάρει θάρρος… ακόμα υπάρχει φόβος.  Πέρασα από πολλές διακυμάνσεις. Στην αρχή πέρασα απέναντι και νόμιζα ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε κάποια άλλη – οι άλλοι μάλιστα το εκλάμβαναν αυτό ως γενναιότητα. Δεν ήταν. Μετά τον πρώτο χρόνο, όταν συνειδητοποίησα τι μου συμβαίνει, πήγα σε ψυχολόγους, γιατί λένε πως ο καρκίνος του μαστού εκτός από κληρονομικά έχει και ψυχοσωματικά αίτια – γυναίκες που νοιάζονται πιο πολύ για τους άλλους παρά για τον εαυτό τους. Φαντάσου ότι όταν μου είπαν “έχεις καρκίνο”, η πρώτη μου σκέψη ήταν “τι θα γίνει η μάνα μου;”. Δεν είπα “πεθαίνω πάνω στη μεγάλη μου επιτυχία”, το “Ραντεβού στα τυφλά” που παρουσίαζα τότε. Η τελευταία μου αντίδραση στον καρκίνο που είχα ήταν τελικά και η φυσιολογική: κατέρρευσα» δήλωσε σε συνέντευξη της.

Ένας όγκος στον εγκέφαλο άλλαξε τη ζωή της Τζέσυς Παπουτσή, η οποία μίλησε γι’ αυτό στην εκομπή “ΜΙΑ” και την Τατιάνα Στεφανίδου.
«Εγώ πάντα από μικρή είχα τη δυνατότητα να επιλέξω, δηλαδή σηκωνόταν ο μπαμπάς μου την Κυριακή το πρωί κι έλεγε: “Εγώ πάω στην εκκλησία, όποιος θέλει έρχεται”. Μας έδειχνε πάντα το σωστό, χωρίς να μας πιέζει. Όλες οι αποφάσεις λοιπόν ήταν δικές μας. Εγώ πίστευα πάντα. Όταν μου έτυχε αυτό, έκανα το σταυρό μου και είπα: “Αν θες, Χριστέ μου να γυρίσω, να αγκαλιάσω τους ανθρώπους μου, να γυρίσω, αν δε θες, εντάξει”. Κι έτσι γύρισα και είμαι μια χαρά. Είναι κάτι που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αυτές είναι δοκιμασίες. Το πότε θα ζήσει κάθε άνθρωπος είναι πολύ προκαθορισμένο από τον Θεό. Κι έτσι γύρισα και είμαι μια χαρά με την βοήθεια του Θεού. Πιστεύω σε πολλούς Αγίους».

 

 

 

 

Η Μαρία Χούκλη έχει  μιλήσει για τη δική της περιπέτεια ανοιχτά από πολύ νωρίς.
«Χρειάστηκαν πολλά χρόνια να μιλήσω για τον καρκίνο. Αρχικά γιατί βρισκόμουν μέσα στο πρόβλημα, αργότερα γιατί δεν ήθελα να νομίζουν ότι το «ρευστοποιώ», το «πουλάω». Όταν όμως είδα ότι πως αυτή η ιστορία με τον καρκίνο είναι μια επιδημία και μου τηλεφωνούσαν γυναίκες από τα πιο απίθανα σημεία του κόσμου για να μου ζητήσουν συμβουλές τότε κατάλαβα πόσο κουράγιο παίρνουν οι άνθρωποι που πάσχουν όταν έχουν μπροστά τους μια συγκεκριμένη περίπτωση παρόμοια με τη δική τους».

 

Ένα λέμφωμα τύπου non hodgkin αντιμετώπισε η Κάτια Νικολαΐδου, η οποία εμφανιζόταν στην τηλεόραση ακόμη και όταν έκανε χημειοθεραπείες με το μαντήλι στο κεφάλι της.
«Ποτέ δεν φοβήθηκα σε αυτή την ιστορία. Είπα “ό,τι θέλει ο Θεός θα αποφασίσει”, αλλά εγώ ήθελα να ζήσω. Είπα ότι θα το παλέψω με όση δύναμη έχω. Πιστεύω πάρα πολύ στον Θεό, αλλά πιστεύω πολύ και σε μένα. Το βοήθησα, το έσπρωξα προς τα εκεί. Ήθελα να είμαι εδώ σήμερα, καταλαβαίνεις; Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι δεν το ήθελαν, αλλά ότι κάποιες φορές όλο αυτό σε παίρνει από κάτω. Ήμουν από τους τυχερούς ανθρώπους που μπόρεσα να το παλέψω. Άλλες φορές δεν σου δίνεται η δυνατότητα αυτή», εξομολογήθηκε η ηθοποιός σε τηλεοπτική εκπομπή.

Η περίπτωση του Νίκου Κουρκούλη διαφέρει από όλες τις υπόλοιπες, τη συμπεριλαμβάνουμε όμως… για την ιστορία. Ο διάσημος ηθοποιός είχε διαγνωστεί αρχικά με καρκίνο όμως σε αμέσως επόμενο έλεγχο είχε βγει “καθαρός”. Στην εκπομπή «Όλα για την υγεία μου» ο τραγουδιστής είχε μιλήσει σχετικά:
«Είχα καρκίνο στην κεφαλή του παγκρέατος. Οι λέξεις δεν φοβίζουν. Οι γιατροί μου έδωσαν περιθώρια ελπίδας. Δεν πίστεψα μέσα μου ότι υπήρχε αυτό το πρόβλημα, δεν ένιωσα ποτέ ασθενής».

Πηγή:life