Η έχεις ρετιρέ, ή σε φωνάζουν ρε, τραγούδησε κάποτε σε στοίχους Γιάννη Λογοθέτη ο Θέμης Ανδρεάδης (μετά τα σπάσανε)…
Εγώ τώρα, στο δικό μου ρετιρέ, φροντίζω καμιά δεκαριά μοσχοβολάτες τριανταφυλλιές, ακόμα και εκατοντάφυλλες που έκαναν παλιά γλυκό (εγώ δεν ξέρω και δεν κάνω), κάτι όμορφες γαρδένιες και τέτοια.
Και μετά ήρθε ο κοροναϊός, κορονοϊός ή Covid-19 ή όπως θέλει ας λέγεται αυτό το θανατηφόρο κατασκεύασμα, κι έτσι κλειστήκαμε σπίτι και πολύ καλά κάναμε μα…..
Μα το κλείνομαι σπίτι είναι μια κουβέντα. Πλένεις ως και τα πλυμένα της λινοθήκης για φρεσκάρισμα, τρίβεις με μανία τις «γωνίες» στα πλακάκια γονατισμένη όοοοοοοχι με την σφουγγαρίστρα, το είχε πει σε μια συνέντευξη η Ζωζώ Σαπουντζάκη όταν την ρωτήσανε πως διατηρεί τη σιλουέτα της.
Έφυγα απ΄ το θέμα, τέλος πάντων.
Κλείστηκα λοιπόν κι εγώ, έπλυνα, σιδέρωσα, έκανα τσάκιση στα σεντόνια, να ξαπλώνεις και να κόβεσαι σαν ξυράφι, έραψα κάτι κουμπιά που περιμένανε υπομονετικά κάνα εξάμηνο, παρκαρισμένα σε ένα σταχτοδοχείο, έπλυνα τα τζάμια και μετά άρχισα τα beaute… Να κρέμες, να μάσκες, να τρομάζει ο φουκαράς που με παντρεύτηκε να με βλέπει μια πράσινη, μια κατακόκκινη, μια λασπή, σκιάχτηκε ο άνθρωπος, του ανέβηκε η πίεση 18…
Έτσι, αποφάσισα να το παίξω αγροτική ζωή. Άνοιξα όοοοοολες της ντομάτες για σαλάτα, τις ξεσπόριασα, φύτεψα τα σποράκια σε ζαρντινιέρες, ξεσπόριασα τα πορτοκάλια, τα λεμόνια και έχω τώρα ζαρντινιέρες που βγάλανε φυτάκια. Θα μεταφυτέψω σε μεγαλύτερες ζαρντινιέρες και όταν θα μεγαλώσουνε θα μάθω και θα σας πω πόσες ντομάτες, πόσες λεμονιές, πόσες πορτοκαλιές και μανταρινιές θα έχω.
Α, παρεμπιπτόντως μην το ξεχάσω, κάθε μέρα ζυμώνω και το ψωμί μας, κι όταν λέμε ψωμί εννοούμε και σταφιδόψωμο, με ελιές, λαδόψωμο και με λιαστές ντομάτες και ότι βάλει ο νους σας, φτιάχνω κουλουράκια, τσουρέκια, κάθε μέρα άλλο φαγητό και κέικ για το απόγευμα.
Τελικά μου πάει η αγροτική ζωή………….