Άνοιξα λοιπόν το λάπτοπ και το πρώτο που αντίκρισα ήταν τα καταγάλανα μάτια του Δημήτρη Ρίζου που για αρκετό χρονικό διάστημα φιλοξένησε στις σελίδες του Αδέσμευτου Τύπου τη δουλειά μας.
Δεν έχω πολλά να θυμηθώ από τον ευγενή αυτόν δημοσιογράφο και ιδιοκτήτη της εφημερίδας παρά, ηρεμία, καλοσύνη, ευγένεια, κάτι που μόνον στα κείμενά του τα διέψευδε και παρουσίαζε τον άλλο του εαυτό, μαχητικός, καταπέλτης, ζόρικος ως εκεί που δεν παίρνει.
Καλό σου ταξίδι ευγενικέ Δημήτρη Ρίζο.
