Είχαμε την τύχη την χειμερινή σεζόν 2019-2020 να απολαύσουμε υπέροχες παραστάσεις. Μερικές πρόλαβα, κάποιες όμως μου έμειναν απωθημένο, δεν τις πρόλαβα….
Θαρραλέα πρωτοποριακά έργα, κλασσικά αξιολάτρευτα, ενωμένες δυνάμεις τολμηρών ηθοποιών, απολαυστικές γεύσεις κωμωδίας, ρεπερτόρια με άποψη, ανεβασμένα σε ιστορικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Όμως, τίποτα πια δεν είναι το ίδιο.
Με μια ελπίδα πως στον εγκλεισμό μου δεν θα μου λείψει το θέατρο, προσπάθησα να αναπληρώσω το κενό μου στα θέατρα που είχαν την προνοητικότητα να τα γυρίσουν βίντεο για να προβάλλονται στο YouTube όμως κι εκεί αντιμετώπισα πρόβλημα. Δεν είχαν κάνει, τα περισσότερα, οργανωμένη επαγγελματική δουλειά με κονσόλα και το αποτέλεσμα ήταν ή να είναι χαμηλός ο ήχος ή να γρατζουνάει..
Μόνον ο Λάκης Λαζόπουλος παλαιότερα, είχε την εξυπνάδα να βιντεοσκόπηση μια παράστασή του και να βλέπεται άψογα σε DVD.
Αν είχαν όλες οι παραστάσεις βιντεοσκοπηθεί ίσως και οι ηθοποιοί θα ήταν κατά κάποιο τρόπο ικανοποιημένοι που οι δουλειές τους θα έμεναν στην θεατρική ιστορία.
Παλαιότερα στην πρωτοπόρα τότε τηλεόραση, ο Μήτσος Λυγίζος με το «Θέατρο της Δευτέρας», είχε καταφέρει να φέρει το θέατρο μέσα στο σπίτι του Έλληνα και ίσως να βλέπαμε πολλές παραστάσεις και σήμερα αν η τότε ΕΙΡΤ δεν είχε σβήσει τις περισσότερες «μπομπίνες» που τα περιείχαν, γράφοντας ποδοσφαιρικούς αγώνες. Σήμερα, σώζονται αρκετά ασπρόμαυρα διαμάντια στο αρχείο της ΕΡΤ που ίσως σας ψυχαγωγήσουν και σε νεότερους σας γνωρίσουν το παλιό ελληνικό θέατρο.
Κι επειδή ότι αξίζει διαρκεί, είμαι σίγουρη πως κάποια φόρμουλα θα βρεθεί να απολαύσουμε και πάλι εξαιρετικές παραστάσεις και πιστεύω ακόμα πως ο θεσμός του θεάτρου δεν θα ακολουθήσει τη μοίρα του «Αθήναιον» που περνάω και μου καίει την καρδιά μου αναλογιζόμενη τους τεράστιους πρωταγωνιστές που άφησαν το στίγμα τους εκεί……….