Όσο περνούν τα χρόνια, συχνά σκεφτόμαστε πως ο χρόνος μοιάζει να περνά πιο γρήγορα συγκριτικά με το παρελθόν και οι μέρες «φεύγουν» πολλές φορές χωρίς να τις καταλάβουμε όπως και οι εβδομάδες, οι μήνες ή και τα χρόνια.
Πριν λίγα χρόνια, τα νειάτα “έσφιζαν” στην μεγάλη ή στην μικρή οθόνη και τα τότε κοριτσάκια “έκλεβαν” τρόπους χτενίσματος, μόδα, ακόμα και εκφράσεις…
Αν και γνωρίζουμε πως ο χρόνος δεν είναι παρά ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, συνεχίζει να “εξουσιάζει” τις ζωές μας- συχνά τυραννικά- και φυσικά συνιστά όχι μόνο έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας αλλά και ένα «μέτρο» για να αξιολογήσουμε τα πεπραγμένα μας.
…Τα καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν..
Σαν τραγούδι ερωτικό, σαν αστέρι διαβατικό
κι όταν είναι φευγάτα, πίσω ποτέ δε γυρνούν,
όπως δε γυρνά μια στιγμή
στην πηγή το ποτάμι που τρέχει μ’ ορμή.
Αυτό που μένει είναι η αξιοπρέπεια να μην μεγαλώνουμε σαν … τοτέμ