Αν ρωτήσουμε τους γονείς ποια ηλικία θεωρούν ότι τους δυσκόλεψε περισσότερο με τα παιδιά τους, τότε σίγουρα η απάντηση θα είναι μία: η εφηβεία.
Τα παιδιά συνήθως εισέρχονται σε αυτήν λιγάκι απότομα και οι γονείς προσγειώνονται στην πραγματικότητά της επίσης απότομα. Η ζωή με έναν έφηβο τις περισσότερες φορές έχει κάποιες δυσκολίες κυρίως σε θέματα επικοινωνίας και συμπεριφοράς. Οι περισσότεροι γονείς δεν ξέρουν πώς να τους φερθούν, πώς να τους μιλήσουν, πώς να τους αντιμετωπίσουν. Εφηβεία σημαίνει φωνές, αντίδραση, μουσική στη διαπασών και πολλά, πολλά νεύρα!
Η εφηβεία είναι ένα στάδιο μετάβασης ή μεταμόρφωσης από παιδί σε ενήλικα. Είναι η περίοδος εκείνη που καλείται το παιδί να μεγαλώσει, να περάσει δηλαδή από την παιδικότητα στην ενήλικη ζωή. Ο έφηβος βιώνει μια αντίφαση, ένα μπέρδεμα. Από τη μια θέλει να μεγαλώσει, να ανεξαρτητοποιηθεί και από την άλλη αυτή η μετάβαση τον φοβίζει και θέλει να παραμείνει παιδί.
Η εφηβεία είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες περιόδους στη ζωή του ατόμου, μια περίοδος εσωτερικού αναβρασμού και συναισθηματικής αναστάτωσης που οφείλεται κυρίως στις βιολογικές αλλαγές και ειδικότερα στις ορμονικές αλλαγές. Τα παιδιά μπαίνοντας στην εφηβεία έρχονται αντιμέτωπα με δεκάδες αλλαγές στο σώμα και την ψυχοσύνθεσή τους και, μοιραία, δυσκολεύονται πολύ να συγκρατήσουν και να διαχειριστούν τις εκρήξεις θυμού και απογοήτευσης.
Ο έφηβος αμφισβητεί έντονα, δοκιμάζει τα όρια και πλέον πιστεύει ότι η δική του γνώμη μετράει περισσότερο από τη γνώμη των γονιών του που «δεν ξέρουν πια». Οσο για τον γονιό, είναι η περίοδος που χρειάζεται να συνειδητοποιήσει πως το παιδί του δεν είναι πλέον παιδί αλλά έφηβος που βρίσκεται στο κατώφλι της ενήλικης ζωής του. Έχει να αντιμετωπίσει την εφηβική αμφισβήτηση, την κυκλοθυμία, την επιθετική συμπεριφορά του, το κατέβασμα από το γονεϊκό του θρόνο. Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι δεν βρίσκονται σε πόλεμο ή σε μάχη με το παιδί τους.
Όπως διαβάζουμε σε άρθρο του Pure wow, υπάρχουν 3 πράγματα που πρέπει να λέτε πάντα στο έφηβο παιδί σας και 3 που πρέπει να αποφεύγετε, σύμφωνα με ψυχολόγο.
Τι να λέτε πάντα:
«Είμαι περήφανη για σένα»
«Θέλω την βοήθειά σου»
«Σ’ αγαπώ και σε στηρίζω»
Οι ψυχολόγοι τονίζουν ότι οι γονείς πρέπει να σέβονται την προσωπικότητα των παιδιών τους και να τους συμπεριφέρονται με φροντίδα και ευγένεια. Είναι σημαντικό να επιβραβεύουν την προσπάθεια και τους καλούς βαθμούς και να μην εστιάζουν μόνο στο λάθος ή στον κακό βαθμό. Να τους συμπαραστέκονται στις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν και οι στόχοι να είναι εφικτοί και ρεαλιστικοί ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Είναι πολύ σημαντικό να τους δείχνουν ότι τους αγαπάνε και ότι τους στηρίζουν σε κάθε βήμα. Πρέπει να τους αφήνουν να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, ώστε να αισθάνονται ότι μπορούν να σταθούν στις δικές τους δυνάμεις. Να ζητάνε την βοήθειά τους για να νιώθουν ότι είναι ικανοί και σημαντικοί.
Τι να αποφεύγετε:
«Σταμάτα να έχεις τόσα νεύρα»
«Δεν μου μιλάς πια»
«Θα βγεις έτσι έξω;»
Οι παραπάνω 3 εκφράσεις είναι πολύ συνηθισμένες στην εφηβεία. Τα έφηβα παιδιά δεν μιλούν πια τόσο πολύ στους γονείς τους, έχουν νεύρα και αλλάζουν το ντύσιμό τους. Οι ψυχολόγοι τονίζουν πως οι γονείς πρέπει να ακούν περισσότερο τα παιδιά τους και να μην τους κάνουν τόσο έντονη κριτική.
Πηγή: bovary