Γιατί μένουμε σε μέτριες σχέσεις ενώ υπάρχουν οι καταπληκτικές;

Έχεις νιώσει τον έρωτα; Τον έρωτα που σου κόβει την ανάσα σε κάθε βλέμμα του, σε κάθε άγγιγμά του; Έχεις ζήσει με τον σύντροφο που θαυμάζεις, που κοιτάζοντάς τον, βλέπεις το μοναδικό ταίρι για σένα; Τον σύντροφο που σου προσφέρει αγάπη, τρυφερότητα, συγκινήσεις αλλά και ασφάλεια; Υποστηρίζεις και πιστεύεις στην ιδέα της σχέσης-γάμου στην οποία το ζευγάρι έχει τους ίδιους στόχους, τις ίδιες ανάγκες, διασκεδάζει με τα ίδια πράγματα, συζητά, κατανοεί, γελάει, προσέχει και στηρίζει ο ένας τον άλλο; Σε όλες τις διαφωνίες και στις αναποδιές της ζωής δουλεύουν την σχέση τους και ξεπερνάνε τα προβλήματα μαζί; Έχεις ξεκάθαρη και βαθιά συναίσθηση της βαρύτητας του να λες ¨σ΄ αγαπώ¨, της δέσμευσης, του γάμου, της γέννησης και της ανατροφής, σε ένα υγιές, ασφαλές, ζεστό και αγαπησιάρικο περιβάλλον, ενός ή περισσοτέρων παιδιών;
Πως λοιπόν να ζήσεις, πώς να συμβιβαστείς σε μια σχέση, σε ένα γάμο ήσσονος σημασίας;
Οι πιο καχύποπτοι αναρωτιούνται πως και δεν έχεις σοβαρά δεσμευτεί μέχρι σήμερα; Είναι δυνατόν να μην ταίριαξες με κανένα; Τι σου λείπει δηλαδή; Με τόσο κόσμο έχεις συναναστραφεί! Η΄ μήπως το φταίξιμο είναι δικό σου γιατί απλά είσαι ένας άνθρωπος παράξενος, επιλεκτικός, δύσκολος;
Πρέπει να συμβιβαστείς σου λένε όλοι… Το τέλειο δεν υπάρχει… Και αν υπάρχει πόσο θα κρατήσει; Μπορεί να χάσεις όλη σου την ζωή ψάχνοντας, περιμένοντας κάτι που μπορεί να μην έρθει ποτέ… Μεγαλώνοντας άλλες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες σου… Τι έρωτες και επιπολαιότητες είναι αυτές; Να βρεις, σου λένε, ένα ¨καλό παιδί¨ που να θέλει να δεσμευτεί, να είναι σοβαρός, να σε αγαπάει αν είναι δυνατόν περισσότερο από ότι εσύ αυτόν, να έχει μια καλή δουλειά… Και να δεν είσαι ερωτευμένη από την αρχή, δεν πειράζει, θα τον συνηθίσεις, θα τον αγαπήσεις στην πορεία… Θα πρέπει να μην ξεχνάς ότι τα χρονικά σου περιθώρια για να γίνεις μάνα, είναι περιορισμένα. Και τι είναι η ζωή χωρίς ένα παιδί; Καλύτερα μια ζωή που μοιράζεται παρά μια ζωή μοναξιάς
Τροφή για σκέψη όλες οι παραπάνω νουθεσίες ναι, αλλά…
Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι! Άλλοι ενθουσιάζονται και εντυπωσιάζονται εύκολα … Κάποιοι λειτουργούν καλύτερα ζευγαρωμένοι … Κάποιοι επιβεβαιώνουν την αξία τους μέσω της έγκρισής τους από τον εκάστοτε ερωτικό τους σύντροφο… Κάποιοι έχουν σαν προτεραιότητα την γέννηση ενός παιδιού. Κάποιοι επιδιώκουν την κοινωνική ή και την οικονομική εξασφάλιση μέσω ενός γάμου.Κάποιοι άλλοι είναι όντως παράξενοι και δύσκολοι χαρακτήρες. Υπάρχουν και αυτοί που μένουν κολλημένοι στην ανάμνηση ενός έρωτα που ζήσανε και έχει τελειώσει. Άλλοι, δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια σχέση, όταν δεν νιώθουν φτερουγίσματα στο στομάχι αν δεν τους συνεπαίρνει ο σύντροφό τους και όταν όλο αυτό το καρδιοχτύπι με τα χρόνια εκλείψει, τουλάχιστον τους συντροφεύει η ανάμνησή του… Άλλοι πάλι είναι τυχεροί και καταλήγουν με τον πραγματικό τους έρωτα.
Εν κατακλείδι όλα σωστά και όλα λάθος ανάλογα από πια σκοπιά εξετάζεις το θέμα… Εγώ πάντως τους καταλαβαίνω και τους συμμερίζομαι όλους εσύ;
Πηγή : ideesmag