Εσείς που μονίμως απαιτείτε να σας σέβονται, να σας προσέχουν όταν είστε στη σκηνή, να υπάρχει «άκρα του τάφου σιγή» όταν ερμηνεύεται, να προσβάλλετε (δικαιολογημένα) κάποιον που ξέχασε να κλείσει το κινητό του, όλα τα δίκια του κόσμου με το μέρος σας…
Όμως, οι πρώτοι που πρέπει να σέβεστε ο ένας τον άλλον είστε εσείς!

Είχατε δει ποτέ μια Βουγιουκλάκη, μια Καρέζη, μια Γαληνέα, μια Λάσκαρη να πηγαίνουν σε πρεμιέρα ή παράσταση συναδέλφου με T-shirt και  τζιν;
Είχατε δει ποτέ, κάποιους από τους παλαιότερους συναδέλφους σας ( είναι φαιδρό μάλλον που τους υποβιβάζω λέγοντάς τους συναδέλφου σας), να… σπρώχνουν με αποτροπιασμό κάποιους θαυμαστές που ζητούν αυτόγραφο;

Εσείς, που σας έμαθαν 15 – 20 άνθρωποι λόγω κάποιας τηλεοπτικής σας εμφάνισης δεν είστε δα και το πρόσωπο που θα περάσει στην ιστορία των κλασσάτων ηθοποιών που άφησαν το στίγμα τους.
Αφήστε λοιπόν τα «σκέρτσα», τιμήστε με σωστό ντύσιμο τους ηθοποιούς που σας κάλεσαν και δεν πληρώσατε καν εισιτήριο και όλοι επίσης ξέρουμε πως πήγατε όχι για την παράσταση, όχι για να τιμήσετε τους ηθοποιούς που παίζουν μα, για τις φωτογραφίες που πάντα βγάζουν στις πρεμιέρες «οι επίσημοι» και οι τηλεοπτικές εκπομπές και τα περιοδικά της προβάλουν σαν γεγονότα που εντυπωσιάζουν.

Αν ανατρέξουμε μερικά χρόνια πίσω, η έξοδος για θέατρο ήταν πραγματικά κοσμικό γεγονός. Οι θεατές τιμώντας τον εαυτό τους και τους ηθοποιούς, φορούσαν ότι καλύτερο είχε η γκαρνταρόμπα τους και οι προσκεκλημένοι στην πρεμιέρα ηθοποιοί, ράβονταν σε γνωστούς οίκους μόδας, όπως γίνεται σήμερα στα χολιγουντιανά όσκαρ…