Θυμώνω με τους ανθρώπους που…

Θυμώνω με τους ανθρώπους που μπορούν και είναι καλοί θεατρίνοι. Θυμώνω που έχουν πάντα έναν δικό τους τρόπο να πείθουν όλους τους υπόλοιπους πως έχουν μεγάλο δίκιο για ότι πράττουν. Θυμώνω για εμάς τους υπόλοιπους που είμαστε άξιοι των επιλογών μας.

Που γινόμαστε μικροί και ασήμαντοι μπροστά στα ανθρωπάκια και δεν έχουμε χαρακτήρα με ποιότητα. Θυμώνω σαν μικρός  Σάντσα Πάντσα που όσο κι αν ψάχνω δεν βρίσκω τον δικό μου Δον Κιχώτης (El ingenioso hidalgo Don Qvixote de la Mancha, να κυνηγήσουμε μαζί ανεμόμυλους…. Χαζεύοντας μια μέρα στα γκράφιτι των τοίχων διάβασα « Τη δεκαετία του ’60 ο κόσμος ήταν φυσιολογικός και οι άνθρωποι έπαιρναν acid για να τον κάνουν παράξενο. Σήμερα ο κόσμος είναι παράξενος και οι άνθρωποι παίρνουν prozac για να τον κάνουν φυσιολογικό».